De jonge collega’s zijn mij nog niet beu
Aan stoppen met lesgeven denkt Jef Abbeel (leerkracht op SJT) nog lang niet. Integendeel. Normaal moet hij in 2013 met pensioen maar hij wil graag doorgaan tot 2015.
“Als we de pensioenen betaalbaar willen houden, zullen we allemaal langer moeten werken. Al begrijp ik de 55-plussers die afhaken wel, hoor. Voor de klas staan kan fysiek én mentaal zwaar zijn. Ik heb heel veel geluk met mijn leerlingen. Ze zijn zeer gemotiveerd. Ik geef geschiedenis en Latijn in het aso. Ik kan me voorstellen dat het veel lastiger is om gedreven te blijven als je les geeft aan ‘moeilijkere’ jongeren. Dat op onze school veel orde en tucht heerst, helpt ook. De ouders van onze leerlingen zijn bovendien heel betrokken. Ze volgen de schoolprestaties van hun kinderen op de voet.
“De directie vertrouwt mij en geeft mij veel ruimte. De meeste collega’s zijn harde werkers die hun job graag doen. Dat helpt om zelf ook gemotiveerd te blijven. Ik schiet goed op met mijn collega’s. Ze zijn mij nog niet beu. Ze vinden het zelfs positief dat ik langer aan de slag wil blijven. Ook de jongere collega’s die hopen om over enkele jaren ‘mijn’ uren te krijgen. Maar ze moeten niet vrezen. Ik ben niet van plan om tot mijn zeventigste te blijven (lacht).”
“Ik laat mijn schoolwerk nooit lang liggen. Een overhoring krijgen mijn leerlingen altijd de dag erna al terug. Als ik thuiskom, ga ik meteen aan de slag. Mijn werk spreiden helpt mij om stress te vermijden. Daarom werk ik veel in het weekend en in de vakanties. Daardoor heb ik op gewone schooldagen tijd voor mijn hobby’s. Ik heb ook geluk dat mijn vrouw, die ook les geeft, de meeste huishoudelijke taken voor zich neemt.”
“Een goede gezondheid is noodzakelijk om het vol te houden. Daarom sport ik bijna dagelijks. Het helpt me om me goed in mijn vel te voelen. Vroeger deed ik aan hardlopen. Nu fiets ik. Ik kom dagelijks met de koersfiets naar school. In de middagpauzes geef ik looptraining aan een groep leerlingen of ga ik fietsen. Na zo’n ritje kan ik er weer helemaal tegenaan. Ziek ben ik zelden. Bij koud weer moet ik wel oppassen voor mijn stem. Twee jaar geleden was ik ze een tijdje kwijt. Een ramp!”
“Het enige waar ik me aan erger in mijn job, is de toegenomen planlast. Voor sommige leraren is het zelfs een reden om de schoolpoort definitief achter zich dicht te trekken. Lesgeven vinden de meesten heerlijk, maar de vele vergaderingen en de papierwinkel is er voor velen te veel aan. Ik zie er ook soms tegen op, maar het weegt niet op tegen het plezier dat ik nog elke dag aan mijn job beleef.”
[bron: Klasse.be]